Gelişen sanayi ve teknolojiyle birlikte insanların talep ve ihtiyaçları değişirken, keçecilik, hasırcılık, nalbantlık, semercilik, zembilcilik, taş işçiliği, çömlekçilik gibi el emeği göz nuru, maharet ve ustalık gerektiren meslekler de zamanla yok olmaya başlıyor. 

Toplumdaki ihtiyaçlarda meydana gelen bu dönüşüm nedeniyle yok olmaya başlayan mesleklerden biri de kalaycılık. Adana'da yaşayan 57 yaşındaki kalaycı ustası Hakan Tok, 12 yaşında başladığı dede mesleğinin yok olmaması için zaman ve teknolojiye karşı direniyor. Adana'da ikamet eden Tok, kardeşi Necip Tok ve eşi Hatice Tok ile özellikle Ağustos ve Eylül aylarında bölge illerine gelerek, köy köy dolaşıp kazan ve tencereleri kalaylayarak yaşamlarını idame etmeye çalışıyor. Mardin'in Savur ilçesine bağlı Sürgücü (Awina) beldesine ailesiyle birlikte gelen ve yok olmakla yüz yüze kalmış meslekler arasında yer alan kalaycılık mesleğini 40 yıldır icra ettiğini söyleyen Tok, kalaycılığın emek ve sanat işi olduğunu belirtti. Tok, bu mesleği yapabildiği ve gücü yettiği oranda yapmaya devam edeceğini kaydetti. Tok, köy köy ve ev ev dolaşarak kalaycılık yaptığını vurgulayarak, "Adana'dan buralara gelip, ekmeğimiz için aylarca evimize gitmiyoruz" dedi.

'Kalaycılık emek ve sanat işidir'

Kalaylı bakır kaplarda yapılan yemeklerin sağlıklı ve lezzetli olduğunu belirten Tok, kalaylı bakır kapların sağlık ve hijyen açısında çok önemli olduğunu söyledi. Günümüzde kalaylı bakır kapları sadece köylülerin kullandığını, yeni neslin kalaylı bakırdan haberdar olmadığını söyleyen Tok, köylülerin kalaylı bakır kapları süt ve peynir için kullandığını aktardı. Tok, kalaylı bakır kaplar dışındaki kaplarda yapılan peynirin karardığı için köylülerin kalaylı kapları tercih ettiğini dile getirdi. Mesleğinin kendisine huzur verdiğini ifade eden Tok, "Kalaycılık emek ve sanat işidir. Allah bana sağlık verdiği müddetçe bu mesleği gittiği yere kadar götüreceğim" dedi. Kalaycılığın tarihi bir meslek olduğunu kaydeden Tok, kalaycılığın yok olmadan korunması gerektiğini belirtti.DİHA